Drechtje spreekt: Het Sustertje van Drechtje!

De zaterdagochtend begint leuk voor Drechtje, want ze komt tot een hele leuke ontdekking. Ze blijkt een zusje te hebben! Een jonge oude dame kwam namelijk enthousiast aangelopen, zwaaiend met d’r mobiele telefoon, om Drechtje 2 foto’s te laten zien van een beeld dat zij die week had gezien naast de prachtige Romaanse kerk in het Limburgse Susteren.‘Ik kon mijn ogen niet geloven!’, vertelt ze. ‘Ik kwam de hoek om en zag het evenbeeld van de krachtige vrouw uit mijn eigen Duivendrecht!’ Ze dacht meteen: dat moet Drechtje weten! Drechtje is reuzeblij met haar Sustertje en denkt stiekem: zou ik nog meer familie hebben? Wie weet. Allemaal de ogen open houden maar!

Ogen en oren open houden: nou, daar zijn ze wel aan gewend in Duivendrecht. Helaas is dat vaak hard nodig.

Denk aan het veel te ver buiten de lijntjes bouwen in de Zonnehof of een verkeerde bestemmingsplanwijziging voor ’t Reijgersbosch.

Maar er is ook goed nieuws te melden. Een vlotte jongeman met moderne looks laat Drechtje het Parool van 2 april jl. zien. Daarin staat een artikel over een experiment met een nieuwe bestuursvorm tussen gemeente en buurtbewoners: belanghebbende burgers voeren kringgesprekken met bestuurders en beslissen mee. ‘Laat je stem op voorhand horen, dat is beter dan achteraf zeuren dat ‘ze’ het weer eens verkeerd hebben geregeld’. In een notendop is dat de kern van het bestuurlijke experiment in de Weteringbuurt. En ‘ze’, dat is de gemeente. Buurtvereniging Wetering Verbetering heeft de lokale overheid achter zich weten te krijgen voor een nieuwe vorm van besturen in de buurt.

Gebiedsgerichte democratie noemt de gemeente het. Burgers denken niet alleen mee met de gemeente, ze krijgen echt beslissingsbevoegdheid. Het experiment is een unicum in Amsterdam. ‘Volgens mij is dat precies wat we hier in Ouder-Amstel ook nodig hebben’, betoogt de jongeman, ‘als er dingen achteraf ‘rechtgezet’ moeten worden, wekt dat niet alleen ergernis, maar kost het ook handenvol geld. Het geld van de inwoners van Ouder-Amstel, die zo opdraaien voor de bestuurlijke fouten!’

Er klinkt veel instemmend gemompel, maar één mevrouw, ooit actief in de strijd tot behoud van de beide boerderijen naast de Urbanuskerk aan de Rijksstraatweg, weet te melden dat er ooit in ’t verleden al zulk constructief overleg heeft plaatsgevonden tussen buurtbewoners en onze gemeente. Werkelijk waar!

In de jaren ’90 werd er voor de herinrichting van de Rijksstraatweg in DuivendrechtZuid een klankbordgroep opgericht. Daarin waren alle belanghebbenden vertegenwoordigd: winkeliers, politie, horecaeigenaren, buurtbewoners, boeren, de Stichting Oud-Duivendrecht en de gemeente. Het waren geweldige bijeenkomsten. De stemming was positief. Iedereen mocht zijn wensen en bezwaren op tafel leggen. De anderen luisterden.

Bij tegenstrijdige belangen werd er gezocht naar een compromis.

Een prachtig voorbeeld van zo’n compromis is het slingertje dat het fietspad aan de kant- en ter hoogte van eetcafé Lotgenoten maakt: de gemeente wilde een fietspad langs beide zijden van de Rijksstraatweg, de heer Lotte wilde graag een terras van enige breedte voor zijn gasten. Met het bochtje kon aan beide wensen gehoor worden gegeven. Bovendien oogt het best speels, zo’n slingertje in het anders kaarsrechte, wat saaie fietspad!

Alle lof mag trouwens toegezwaaid worden aan toenmalige voorzitter, gemeente ambtenaar Martin Cornelissen. Hij liet zien hoe ver je kunt komen met luisteren en humor!

Door dit verhaal wordt de stemming rond Drechtje weer wat positiever.

Een andere mevrouw valt nl. in met haar ‘succesverhaal’: ‘Ook minder lang geleden is er iets goed gegaan in het onderlinge overleg’, zegt zij, ‘nl. met de werkgroep inrichtingsplan Zonnehof. Okay, wel na een bezwaarprocedure en enige vertraging, maar toch. De bewoners hebben moeten aanvaarden dat de scholen herbouwd en verplaatst werden richting hun flatgebouwen. Het college en de gekozen gemeenteraad besloten dat nu eenmaal zo.

Bovendien werd er door het gemeentebestuur een natuurspeeltuin in het plantsoen toegezegd aan de scholen, omdat de speelplaatsen aan de scholen vanaf het begin al veel te klein waren ontworpen voor zoveel schoolkinderen. Die natuurspeeltuin wordt door veel direct betrokkenen gezien als een ‘goedmakertje’ van de gemeente omdat de beide schoolbesturen na jarenlang gebakkelei met de gemeente uiteindelijk besloten om eigen ‘bouwheer’ te zijn. Máár, en dit is mijn punt, het laatste half jaar is er eindelijk zeer constructief overleg geweest tussen bewoners van de Zonnehof en afgevaardigden van de scholen o.l.v. de gemeente en de ontwerper van die natuurspeeltuin. Stichting Vrienden van Duivendrecht (Groen en Kleinschalig), als gevraagd adviseur door aantal bewoners, was ook bij die overlegstructuur betrokken. Er is vooral vanaf de kant van de bewoners ‘water bij de wijn gedaan’, maar het resultaat is het compromis van de plek van de natuurlijke speeltuin!

Aan de voorkant investeren met de inwoners, zodat je aan de achterkant als gemeente geen gedoe en procedures krijgt!’

Het enthousiasme begint aan te zwellen. ‘Nou, laten we eerlijk zijn’ zegt een in alle kleuren van de regenboog geklede vrouw: ‘Ook rondom Drechtje is een mooi compromis zichtbaar, dankzij de werkgroep inrichtingsplan Dorpshart Duivendrecht: het dorpsplein autovrij, zonder parkeerplaatsen! En met een – naar nu blijkt in de praktijk, zeer- drukbezochte speelplaats met trampoline, glijbaan met rondom ‘keuvelende’ ouders!’.

Een grijze meneer sputtert nog even tegen: ‘Dit dorpsplein auto-vrij is wel besloten door het college, omdat een compromis tussen die ene grootgrutter en de andere winkeliers, bewoners en belanghebbenden recht tegenover elkaar stonden’.

‘Nou, dat is dan misschien een afgedwongen compromis, maar wel een compromis’, constateert de gekleurde dame licht verbolgen. ‘Sterker nog’, zegt een bewoner uit Duivendrecht-Zuid, ‘Onlangs hadden wij n.a.v. een bericht in het Weekblad Ouder-Amstel, over wijkgericht werken, een suggestie gedaan om een bankje te plaatsen op het Stationsplein, omdat een zitplaats voor degenen die reizigers af komen halen, ontbrak. En nu staat het bankje er al!’

Samenwerken met bewoners, allemaal nog wat onwennig voor onze gemeente, neem nou het Entrada gebied. Bewoners en belanghebbenden hadden de inloopavond weer bijna gemist door de wel erg korte aankondiging van te voren. Wel is één vertegenwoordiger van Stichting Vrienden van Duivendrecht door de gemeente uitgenodigd deel te nemen aan het Adviesteam. Dit team komt voor de zomer twee keer bij elkaar en komt met adviezen over onderwerpen zoals de inrichting van de openbare ruimte, inpassing van het woningprogramma, veiligheid en voorzieningen. Aanmelden voor het Adviesteam kan nog! Via entrada@wonam.nl.

Je ziet Drechtje denken: ‘Wat zou het mooi zijn als de gemeente op voorhand nog meer gebruik zou maken van de welwillendheid van haar inwoners om mee te denken en als er met humor naar compromissen gezocht kan worden!’